Αμφισβητούνται ως δασικά πάνω από 300.000 ακίνητα

Ανατρέπεται άρδην το πολεοδομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό καθεστώς, που έχει διαμορφωθεί εδώ και 60 χρόνια σε περισσότερους από 10.000 οικισμούς προ του 1923, σε όλη τη χώρα. Πάνω από 300.000 ακίνητα, αν και έχουν ανεγερθεί με έγκριση της πολιτείας, αμφισβητούνται τώρα τόσο ως προς το δασικό χαρακτήρα όσο και ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, κάτι που ανοίγει το δρόμο σε νέες ρυθμίσεις, προφανώς εισπρακτικού χαρακτήρα.

Στους συγκεκριμένους οικισμούς μέχρι σήμερα αφ’ ενός μεν έχουν λάβει χώρα πολλέςχιλιάδες νόμιμες πράξεις όλων των κρατικών φορέων, όπως μεταβιβάσεις ακινήτων, εκδόσεις οικοδομικών αδειών, εκτέλεση δημοσίων έργων του κράτους και των οργανισμών κοινής ωφέλειας κ.λπ., αφ’ ετέρου δε έχουν ακυρωθεί με αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας οι πράξεις της ελληνικής διοίκησης, κυρίως των παλαιών νομαρχών, με τις οποίες εντάχθηκαν σε σχέδια πόλης έως το 1979.

Εν τω μεταξύ από το σύνολο των 12.500 οικισμών προ του 1923 και των λεγόμενων μικρών οικισμών (κάτω των 2.000 κατοίκων) της χώρας, μόνον 2.500 οικισμοί είναι ενταγμένοι σε προεδρικά πολεοδομικά διατάγματα της περιόδου 1979-1985, με τα οποία καλύφθηκε το έκνομο των οριοθετήσεων έως το 1979 από τις παλιές νομαρχίες. Ο κύριος όγκος των 10.000 οικισμών, που οι αποφάσεις πολεοδόμησης και τα όρια επέκτασής τους στερούνται νόμιμης έγκρισης, έπειτα από αλλεπάλληλες καραμπόλες της δασικής νομοθεσίας και του κτηματολογίου, υπάγονται πανηγυρικά στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.

«Πάγωσαν» οι μεταβιβάσεις

Το πρόβλημα έχει ήδη εκδηλωθεί σε δήμους της βορειανατολικής Αττικής (Άνοιξη, Αγιος Στέφανος κ.λπ.), όπου έχουν ήδη «παγώσει» οι μεταβιβάσεις ακινήτων, ενώ παράλληλα έχει επιβληθεί απαγόρευση έκδοσης οικοδομικών αδειών τόσο για νέα κτήρια όσο και για προσθήκες και συντηρήσεις σε υπάρχοντα κτήρια. Σταδιακά το πρόβλημα εκδηλώνεται σε όλους τους οικισμούς αυτής της κατηγορίας και όπως κατά κόρον συμβαίνει διαχρονικά στην ελληνική πραγματικότητα «μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά». Ιδιοκτήτες ακινήτων, που βρίσκονται στο συνεκτικό τμήμα πυκνοδομημένων οικισμών με οικοδομικές άδειες που έχουν εκδοθεί προ δεκαετιών, σε περιπτώσεις μεταβολών επί του ακινήτου τους καλούνται να περάσουν από το Δασαρχείο, όπου σε πολλές περιπτώσεις τούς περιμένουν εκπλήξεις. Τα ακίνητα καταγράφονται στα κατάστιχα ως δασικά και οι ίδιοι έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες του νόμου ως καταπατητές δημόσιων δασικών εκτάσεων. Αυτό σε ό,τι αφορά πολίτες που μπλέκουν στα γρανάζια των νόμων, χωρίς να ευθύνονται, συμβαίνει για δύο λόγους:

1.  Για τμήματα εντός των προϋφιστάμενων οικισμών του 1923 έχουν εκδοθεί από τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις αποφάσεις αναδάσωσης, πράξεις κανονιστικού περιεχομένου μεταγενέστερα της οριοθέτησης των οικισμών, οι οποίες στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων δεν κάνουν καμία αναφορά στα όρια των οικισμών. Οι ιδιοκτησίες που εμπίπτουν στα όρια των αποφάσεων αναδάσωσης θεωρούνται αυτομάτως δασικές και αρχίζει ο κύκλος των προβλημάτων.
2.  Ερχεται στην επιφάνεια η διαχρονική διαφθορά και ασυδοσία της δημόσιας διοίκησης. Οι δασικές υπηρεσίες από το 1940, που καθορίστηκαν πρώτη φορά τα όρια των οικισμών, μέχρι πρόσφατα χορηγούσαν βεβαιώσεις για να εκδοθούν άδειες οικοδομής σε περιοχές που είχαν χαρακτηριστεί δημόσιες διακατεχόμενες. Το ΣτΕ με απόφασή του θεώρησε παράνομες αυτές τις βεβαιώσεις, όταν διαπιστώθηκαν πολλές περιπτώσεις που ο ένας ιδιοκτήτης έπαιρνε βεβαίωση ότι το ακίνητό του δεν είναι δασικό και οικοδομούσε, ενώ ο όμορος ιδιοκτήτης δεν μπορούσε να το οικοδομήσει λόγω αρνητικής βεβαίωσης του δασάρχη. Οι αλχημείες των βεβαιώσεων του παρελθόντος επηρεάζουν την τύχη των ακινήτων.

Πηγή της περιπέτειας των χιλιάδων ιδιοκτητών ακινήτων στους οικισμούς προ του 1923ασφαλώς αποτελεί η απουσία δασικών χαρτών στην Ελλάδα. Παράλληλα όμως το πρόβλημα που έχει ανακύψει αναμένεται να γίνει ιδιαίτερα αισθητό, με απροσδιόριστες παρενέργειες εν όψει της προώθησης των νέων προγραμμάτων του κτηματολογίου και την προώθηση των δασικών χαρτών σε περιοχές όλης της χώρας.

Τι λέει το ΥΠΕΚΑ

«Αναζητούμε λύση προς την κατεύθυνση η πολιτεία να αναγνωρίσει τις ευθύνες της και να καλύψει τους νομοταγείς πολίτες, αφήνοντας παράλληλα έκθετους και έναντι των συνεπειών του νόμου όσους παρανόμησαν και καταπάτησαν δημόσιες δασικές εκτάσεις», αναφέρει προς την «Κ.Ε.» ανώτατη πηγή του υπουργείου Περιβάλλοντος. Η ίδια πηγή συμπληρώνει ότι το πρόβλημα των οικισμών προ του 1923 διαρκώς εντείνεται και ότι εξετάζεται η αντιμετώπισή του, ενδεχομένως με ρύθμιση που θα ενταχθεί στο νέο πολεοδομικό νομοσχέδιο.

Παράλληλα πληροφορούμαστε ότι όλο και περισσότεροι δήμαρχοι «πολιορκούν» το υπουργείο, ζητώντας νομοθετική ρύθμιση. Προτείνουν να οριστεί ότι κυρώνονται όλες οι ανίσχυρες πολεοδομικές πράξεις της διοίκησης, ώστε οι οικισμοί να αποκτήσουν ξανάισχυρά πολεοδομικά σχέδια και νόμιμα όρια.

Η λύση που αναζητά η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ επιδιώκεται να μην προσκρούει σεθέματα συνταγματικότητας. Παράλληλα στο υπουργείο εξετάζονται παρεμβάσεις, που συνδέουν τη γενική ρύθμιση με συγκεκριμένα συμφέροντα, μεταξύ των οποίων και επώνυμων κραυγαλέων καταπατητών.

Πηγή: enet.gr